Os catequistas renovan a súa esperanza na Asemblea Diocesana

Co lema «Catequistas de Esperanza» e no marco do Ano Xubilar, celebrouse hoxe a Asemblea Diocesana de Catequistas en Santiago de Compostela, unha xornada marcada pola reflexión, a oración e o fortalecemento da misión catequética. O evento reuniu a numerosos participantes nun ambiente de fe e comuñón.

A xornada comezou ás 10:15hs no Colexio da Compañía de María, onde os asistentes foron recibidos nun clima de proximidade e disposición para compartir unha experiencia única.

A esperanza como eixo central da misión pastoral
Despois do saúdo inicial do delegado de Catequese, Miguel López Varela, o arcebispo de Santiago, mons. Francisco Prieto dirixiuse aos catequistas agradecendo a oportunidade de reencontrarse con eles, non só neste evento, senón tamén ao longo do ano, nos diversos momentos e espazos da vida diocesana. “O acto da catequese, da transmisión e do acompañamento na fe, é un dos momentos máis importantes na nosa vida diocesana”, destacou Mons. Prieto, facendo énfase na dimensión comunitaria da catequese, na que todos somos acompañados e guías á vez.
Nas súas palabras, tamén lembrou o chamamento do papa Francisco neste ano Xubilar 2025, convidando a vivir “unha esperanza que non defrauda, que non declina, que permanece sempre, porque é Cristo mesmo”. Subliñou que Cristo resucitado é a fonte desta esperanza, que ilumina non só o tempo de Coresma, senón todo o camiño pastoral e persoal dos fieis.

Un camiño de fe compartido

D. Francisco tamén reflexionou sobre a necesidade de camiñar xuntos, lembrando as palabras do libro do Eclesiastés e convidou os catequistas a desposuírse da preguiza e da indiferenza, poñéndose en camiño en comuñón coas súas comunidades, impulsados pola esperanza e fortalecidos pola fe.
Nun ton próximo, Mons. Prieto resaltou a importancia de celebrar xuntos esta xornada, valorando a misión dos catequistas como “sembradores e peregrinos da esperanza”. Agradeceu a dedicación e a xenerosidade de todos os presentes no seu labor de acompañamento a nenos, novos e adultos, destacando que a catequese é un agasallo e un don que transforma vidas.
Un mosaico de unidade e diversidade
Na parte final do seu saúdo, o arcebispo utilizou unha bela metáfora para describir a comunidade diocesana: “Cada un de vós sodes como as pezas dun fermoso mosaico. Se falta unha, o mosaico queda incompleto, pero con todos vós asoma o fermoso rostro do catequista na nosa diocese de Santiago”. Con estas palabras, convidou os asistentes a sentirse parte esencial desta misión común.
@archicompostela Saúdo do Arcebispo de Santiago de Compostela, Mons. Francisco Prieto, aos catequistas o día da Asemblea Diocesana. #archicompostela #monsfranciscoprieto #catequistas ♬ original sound – archicompostela

A misión do catequista

Pouco despois, ás 10:45hs, tivo lugar un relatorio inspirador por parte de Fano que convidou os participantes a profundar na súa misión como catequistas, ofrecendo novas perspectivas e renovando o compromiso co anuncio do Evanxeo. Fano é un debuxante malagueño coñecido polas súas ilustracións de temática cristiá. As súas obras adoitan acompañar catequeses, reflexións e materiais formativos na Igrexa católica. Fano utiliza un estilo sinxelo e colorido que conecta con persoas de todas as idades, transmitindo mensaxes de fe, esperanza e amor. Co seu estilo característico, combinou debuxos, humor e profundas reflexións para animar aos educadores da fe no seu importante labor.

Desde o inicio da súa intervención, Fano estableceu un ton próximo e interactivo, explicando que o seu obxectivo era compartir ideas a través do debuxo e a narración. Subliñou a esencia da misión do catequista, afirmando que consiste en “dar agasallos e agasallos e agasallos aos nenos agasallos que cambian a vida”. Para ilustrar a sinodalidad, un concepto clave na Igrexa actual, recorreu a unha dinámica musical e visual, explicando que a harmonía xorde da diversidade, tal como expresou na súa pegadiza canción: “Harmonía significa que todos nós somos distintos […] Somos distintos e distintas”.

O Espírito Santo, motor de vida cristiá

Fano tamén abordou a importancia do Espírito Santo como forza impulsora na vida cristiá, utilizando a analogía dun autobús onde, segundo as súas palabras, “se non está movido polo Espírito Santo, o autobús non funciona”. No contexto do Xubileu, resaltou que “O xubileu só cúmprese coa chegada de Xesucristo”, o verdadeiro ano de graza.

Con enxeñosas comparacións, como a da “wifi” do Espírito Santo para a oración, Fano conectou conceptos teolóxicos coa realidade cotiá. Salientou a identidade fundamental de cada persoa como fillo amado de Dios.

Chamada á transformación persoal

Ao reflexionar sobre o sentido da vida, Fano contrastou a procura de sensacións pasaxeiras co propósito transcendente que ofrece Xesucristo, quen veu a traer “vida e vida en abundancia”. Cunha invitación á transformación persoal e ao seguimento de Cristo, Fano preguntou aos catequistas: “Queredes ser santos? Si.” animándoos a deixar que Deus guíe as súas vidas, sendo o “truco da salvación […] fágase”, en referencia á entrega e a vontade divina.

A intervención de Fano, caracterizada pola súa creatividade e a súa profunda fe, deixou unha marca significativa nos catequistas, quen recibiu con entusiasmo os seus orixinais “agasallos” de reflexión e motivación para continuar o seu labor evanxelizador.

«A arte de orar a esperanza»

Ás 12:00hs, un momento de descanso permitiu aos participantes compartir impresións e recargar forzas antes de continuar coa experiencia de oración titulada «A arte de orar a esperanza», que levou a cabo no Mosteiro de San Paio ás 12:30hs. Este espazo de espiritualidade marcou un dos momentos máis significativos da xornada, convidando os presentes a contemplar a esperanza como motor da súa vocación catequética.

Fano ofreceu unha visión persoal e próxima do Rosario e o Evanxeo nunha reflexión dirixida a catequistas. Comezou propoñendo unha imaxe do Rosario como un encontro íntimo coa Virxe María.

Destacou que esta oración mariana non se centra en María mesma, senón nela como narradora que nos presenta a Jesús: “O rosario non é a oración de María, é a oración de María contándonos quen é Xesús”.

El Rosario como álbum de recordos

Para facilitar a meditación dos misterios, Fano suxeriu imaxinar a María mostrando un “álbum de fotos da vida do seu fillo, que se chama Rosario”. Describiu como ela organizaría este álbum, dedicando seccións aos momentos gozosos, luminosos, dolorosos e gloriosos da vida de Xesús.

Sobre os misterios gozosos, destacou o gozo da Anunciación: “Primeiro gozo: escoitar ao anxo e estar atentos. O evanxeo entra polo oído”.

Nos misterios luminosos, Fano resaltou momentos clave como o Bautismo de Xesús, cando se escoitou a voz do Pai: “Este é o meu fillo amado, o meu príncipe e a miña princesa”. Tamén destacou a voda de Caná como un instante “superluminoso”.

Ao reflexionar sobre os misterios dolorosos, Fano presentounos como unha mostra da profunda conexión de Jesús co sufrimento humano: “Que fermoso é saber que Jesús non é indiferente ao sufrimento e que padeceu o que nós padecemos”. Enumerou diversas formas de dor experimentadas por Xesús: “Primeiro misterio: a dor psicolóxica. Suor de sangue, angustia, depresión, ansiedade”, ademais das dores físico e social.
Finalmente, os misterios gloriosos culminan coa Resurrección, que para Fano simboliza un triunfo: “Xesús resucita, sobe ao ceo, dános o seu Espírito Santo para que a palabra que se nos dixo agora dígasenos de novo. E María é elevada ao ceo, onde hai unha festa”.
Tamén compartiu unha reflexión conmovedora sobre a morte, ilustrándoa cun conto dunha nai e o seu fillo: “A morte é despegarse desta vida, que se vai gastando. Hai un momento santo, pero o meu pai volveu ao colo de Dios nai e está en paz”.
A Palabra de Deus no noso tempo
Fano subliñou a importancia de conectar a Palabra de Deus co presente, exemplificándoo cunha interpretación moderna do cadro de Caravaggio sobre San Mateo.
Finalmente, compartiu unha experiencia persoal para mostrar como a lectura do Evanxeo pode iluminar situacións difíciles, convidando a reflexionar sobre a misericordia e o amor inmerecido: “Para deixalo todo, tes que recibir un amor que che desborda e non che gañaches. Deus non te ama porque sexas bo; ámate porque es o seu fillo, o seu príncipe, a súa princesa. Quérete por ser ti, non polo que fas”.
Con esta reflexión, Fano ofreceu aos catequistas unha perspectiva renovada e persoal sobre a riqueza do Rosario e a relevancia eterna da mensaxe evanxélica na vida cotiá.

Peregrinación da Esperanza

O mediodía estivo marcado por unha comida fraterna en San Martíiño 14:00, fomentando a convivencia e o intercambio de experiencias entre catequistas. A tarde continuou coa Peregrinación da Esperanza, ás 15:30, que conduciu aos asistentes cara á tumba do Apóstolo na Catedral de Santiago. Este camiño foi vivido como unha auténtica expresión de fe, culminando na confesión solemne da Fe e a renovación da esperanza.

Previous articleO Arcebispo de Santiago presidiu a última xornada da Novena do Nazareno en Marín, “Día das 3 Grazas”
Next articleD. Francisco visita as Irmanciñas dos Anciáns Desamparados de A Coruña