Monseñor Barrio pide “promover a cultura do coidado común que nos posibilita comprender a unidade e a historia dos pobos de España”

• O arcebispo reflexionou sobre o significado do Ano Santo Compostelán, “tempo de graza, de curación e de encontro”
• Pediu polas persoas que morreron no accidente ferroviario e polas vítimas da pandemia, polos peregrinos, e por “todos os nosos gobernantes para que teñan fortaleza, xenerosidade e constancia na busca da renovación ética e moral da nosa sociedade”

O arcebispo de Santiago, monseñor Julián Barrio, presidiu hoxe, solemnidade do Apóstolo Santiago, a Santa Misa en honra do Patrón de España, unha cerimonia na que o Rei Felipe VI presentou a Ofrenda Nacional neste ano Santo Compostelán. Na súa homilía, monseñor Barrio agradeceu a presenza das súas Maxestades, da Princesa de Asturias, dona Leonor, e da Infanta Sofía, e asegurou que co “Apóstolo Santiago facemos memoria da necesidade de identificarnos coa historia e persoa de Cristo, na procura paciente da verdade para promover a cultura do coidado común que nos posibilita comprender a unidade e a historia dos pobos de España, vertebrada co común de todos e o específico de cada un”. O arcebispo compostelán acolleu a Ofrenda de Felipe VI “encomendando á intercesión do Apóstolo Santiago a todos os pobos de España, para que manteñamos unha convivencia fraterna non esquecendo as nosas raíces. Que Deus, co teu patrocinio, Santo Apóstolo, bendiga ás súas Maxestades e a toda a Familia Real, sempre sensibles a toda realidade que afecta ao noso pobo”.

“Santo Apóstolo Santiago, fai que desde aquí ecoe a esperanza”. Así comezou hoxe a súa homilía o arcebispo de Compostela, na que reflexionou sobre o significado do Ano Santo Compostelán, “tempo de graza, de curación e de encontro no que se nos convoca a cultivar a memoria penitencial para liberar o futuro das propias insatisfaccións, confusións ou proxeccións”, e na que convidou a acoller a “novidade liberadora” do cristianismo “para dar respostas cribles ás nosas preguntas, recoñecendo que non podemos substituír a realidade pola ideoloxía no intento de liberar os asuntos humanos da propia vulnerabilidade tan palpable no pórtico da Gloria da nosa Catedral”.

Monseñor Barrio asegurou que “o sentimento do descoñecido está a xerar incerteza ante o futuro e afectando a certezas que parecían consolidadas”, animando a todos a “volver ás raíces”. Neste sentido, engadiu que “nunha civilización occidental coa alma minguada, xa xorden non poucas voces de pensadores fóra do cristianismo, que afirman que necesitamos a Cristo. Certamente só El dá a esperanza para que a vida non se vexa condenada á insignificancia”.

Esta dimensión esperanzadora do cristianismo, explicou o prelado “é inseparable do amor solidario”, xa que exercer a caridade é a maneira de facer crible “o amor de Deus que non abandona a ninguén”. “O noso mañá reflectirá a esperanza do hoxe”, precisou o arcebispo compostelán.

Condicións para unha xusta convivencia

Tamén comentou monseñor Barrio que “no contexto dunha cultura neopagá o home segue buscando o signo dunha esperanza alegre e xenerosa, como norma inspiradora de todo auténtico progreso que forxa unha convivencia de todos en xustiza e caridade”. Só “con Cristo podemos afrontar os desafíos antropolóxicos, sociais e espirituais, animando unha profunda renovación cultural cristiá a través da fraternidade, do esforzo, da austeridade e da solidariedade”.

Ser testemuñas de Cristo, como o foi o Apóstolo Santiago, “libéranos do medo” e “interpela os desencantados que perderon o sentido da transcendencia, negan a Deus, e non perciben a diferenza entre o ben e o mal”, afirmou. “É necesario amar o que temos que facer. O individualismo e o egoísmo inspiran actitudes insolidarias e escépticas”, subliñou o arcebispo.

Citando a Chesterton, quen dixera que “o cristianismo morreu moitas veces e resucitou porque tiña un Deus que coñecía o camiño para saír da tumba”, monseñor Barrio apuntou que “a incomprensión será a reacción normal no mundo contra o que da testemuño da resurrección de Cristo” e comentou que “o dinamismo da aversión gratuíta ao cristianismo é signo da presenza operante do misterio de Cristo nos seus discípulos chamados a centrar a súa persoa e a súa vida en El”.

Unha oración por todas as necesidades

“A Igrexa ten como misión levar aos homes a Deus, ao seu destino eterno. Pero non se desentende das tarefas humanas; pola súa mesma misión espiritual, move os seus fillos e os homes de boa vontade a que tomen conciencia da raíz de onde proveñen os males, e urxe a que poñan remedio ás inxustizas e ás deplorables condicións en que viven moitas persoas”, afirmou monseñor Barrio, antes de indicar que rezaba “ polas persoas que morreron no accidente ferroviario e polas falecidas pola pandemia, pedindo que canto antes nos vexamos liberados dela e agradecendo a dedicación e entrega do persoal sanitario, e polos que perderon a vida por causa da violencia sempre irracional”.

Monseñor Barrio finalizou a súa homilía pedindo “ pola Igrexa en España, polos peregrinos que chegan a venerar a túa tomba neste Ano Santo, e por todos os nosos gobernantes para que teñan fortaleza, xenerosidade e constancia na busca da renovación ética e moral da nosa sociedade”. Ao dirixirse a Felipe VI indicou que “acollo a vosa ofrenda, Maxestade, encomendando á intercesión do Apóstolo Santiago a todos os pobos de España, para que manteñamos unha convivencia fraterna non esquecendo as nosas raíces. Que Deus, co teu patrocinio, Santo Apóstolo, bendiga as súas Maxestades e a toda a Familia Real, sempre sensibles a toda realidade que afecta ao noso pobo”.

Concelebraron con monseñor Barrio, o cardeal emérito de Madrid, Antonio María Rouco Varela; monseñor José Rodríguez Carballo, secretario da Congregación para os Institutos de Vida Consagrada e Sociedades de Vida Apostólica; o arcebispo emérito de Tánxer, monseñor Santiago Agrelo Martínez; monseñor Luís Quinteiro Fiuza, bispo de Tui-Vigo; o bispo de Lugo, monseñor Alfonso Carrasco; o titular da Diocese de Ourense, monseñor José Leonardo Lemos Montanet; así como monseñor Jesús Fernández González, actual bispo de Astorga, e o auxiliar de Santiago, monseñor Francisco José Prieto, ademais do administrador diocesano de Mondoñedo-Ferrol, Antonio José Valín Valdés.