A xornada das Persoas sen Hogar, celebrada hoxe domingo, día 25, convocada por Cáritas, serviu para denunciar que “Non ter casa mata”, dentro do lema xeral no que se demanda: “Dei basta. Ninguén Sen Hogar”. A situación sanitaria impediu que como en anos anteriores e desde fai 28, celebrásense actos reivindicativos protagonizados polas persoas que non teñen fogar. O arcebispo de Santiago, monseñor Julián Barrio nunha carta pastoral insiste en que “as condicións de inseguridade e as dificultades para acceder ou manterse nunha vivenda xeran en moitos casos problemas de ansiedade, de angustia, e mesmo depresión”
Con motivo da xornada o centro Vieiro de Atención Social Continuada, de Cáritas Diocesana de Santiago de Compostela fixo públicos os datos da atención levada a cabo. No que vai de ano atenderon a 231 homes e 40 mulleres, rexistrándose un descenso do 75 por cento en canto ás atencións practicadas. O 74 por cento das atencións foron con españois, seguíndolle os comunitarios. En idade laboral, entre 16 e 64 anos, foron atendidas un total de 248 persoas.
Aloxamento no Seminario
Durante o tempo de confinamento pola pandemia persoal do Centro Vieiro, de Cáritas Diocesana de Santiago de Compostela encargáronse do día a día do centro de atención que se instalou no Seminario Menor de Belvis, cedido para este fin polo arcebispado de Santiago, onde se deu albergue a 24 persoas sen fogar (23 homes e unha muller). Os técnicos de Cáritas coordinaron os traballos diarios e as atencións que se prestaron a estas persoas a través dun equipo formado por psicóloga, dúas educadoras sociais, psicopedagogo e pedagoga.
Manifesto
En varias cidades da diocese persoas sen fogar deron lectura a un Manifesto para reclamar “programas efectivos para deixar de ser unha nada e formar parte dun todo”. No documento lémbrannos a todos que “unha vez fun ti” e reclaman “ás autoridades a posta en marcha de programas efectivos para que se nos rebautice de novo, para deixar de ser unha nada e formar parte dun todo”. Insisten en que “loitamos cada día por conseguir unha boa acción, algo que achega e non reste. Peculiarmente a vida ten a súa forma de corrixir e ensinounos ao mundo enteiro que non debemos ir polo mesmo camiño polo que iamos… non esquezas nunca que eu, fun ti…”
Demandan que non haxa máis silencios, nin máis dor, nin máis baleiros “a sociedade agora comeza a intuír que bogamos os mesmos mares e debe de entender que se remamos todos e todas, menos será o esforzo. Necesitamos proxectos reais de inclusión social, tratamentos médicos para os drogodependentes que abarque maior espectro social”.
Propostas
Na xornada quedou constancia dalgunhas das propostas que demandan as persoas sen fogar:
–É urxente unha lei estatal de garantía de acceso á vivenda onde se inclúan todas as situacións de exclusión residencia e sinhogarismo.
–É necesario incrementar o esforzo realizado pola Administración pública en materia de rehabilitación e mantemento do parque de vivendas, e promoción de vivenda en alugueiro social de forma preferente.
–Definir e implementar unha estratexia específica de loita contra a exclusión residencial/ sinhogarismo,
–Continuar coa medida extraordinaria de paralización de desafiuzamentos e desaloxos sen aloxamento alternativo en vivenda habitual en alugueiro.
Xunto a estas propostas pídese ás Administracións Públicas que garantan unha vida digna para todas as persoas, lembrando que a vivenda é a primeira barreira de protección para preservar a saúde, a vida e a dignidade. Ao mesmo tempo lanzan un chamamento á sensibilidade e veracidade dos medios de comunicación á hora de informar sobre a situación real na que viven as persoas sen fogar. E ao conxunto da sociedade, convidan a promover e participar en espazos de traballo en rede con outras entidades sociais, e a velar por un sistema de protección social forte.
