Español
Galego
Entrevista de Religión Digital ao arcebispo de Compostela na previa da festividade de Santiago.
“O Camiño realmente comeza cando chegaches á meta.
E con paixón propia de quen cre no que di. O arcebispo de Santiago de Compostela, Francisco J. Prieto, un dos grandes descubrimentos entre os prelados do noso país, recíbenos no seu despacho poucos días antes de celebrar a festa de Santiago Apóstolo.
Son datas de febril actividade, pero Prieto non deixa de acollernos nese “sacramento da presenza”, máis necesario que nunca nestes tempos de présas e videochamadas, onde todo o mundo se pode parar por un erro humano nunha aplicación. Un convencido do Camiño, e dos camiños, que supoñen o encontro co outro, na liña do ‘Todos, todos, todos’ do Papa Francisco que, explica, “significa que ninguén pode quedar á marxe. E como crentes e como igrexa, debemos ter unha mirada na que ninguén quede marxinado. Porque todo o mundo ten dereito a ser escoitado. A ser coñecido, no corazón e na súa vida. E que tamén Deus sexa para el sentido na súa vida. E aí temos que chegar”. E regresar.
Estamos en Santiago de Compostela co arcebispo de Santiago de Compostela, don Francisco. Bos días.
Moi bos días. Un pracer compartir convosco.
Ao caer dunha festa máis, dun día de Santiago.
Pois certamente. É un ano máis, pero non é unha festa calquera, porque o 25 de xullo, significa para Santiago, para a propia Galicia, para as terras de España, facer memoria do que somos, de onde vimos e tamén do que queremos e cara a onde queremos ir. Polo tanto, á parte do que é a celebración en si mesma, pero son días importantes e celebrados. E ademais, confiamos que por fin asollados.
Santiago significa moito para a historia de España, e para Europa. Que supón hoxe Santiago para a Igrexa e a sociedade?
Pois Santiago agora mesmo ten unha dimensión que mesmo vai máis aló da propia Europa. Sen dúbida, Santiago, aquela categoría, a conciencia de que Europa se fixo peregrinando a Santiago. Dalgunha maneira non cabe dúbida, o camiño e os camiños de Santiago, fixeron posible que Europa se extenda, expándase desde o punto de vista relixioso, histórico, cultural. Pero agora mesmo Santiago, se un se achegase agora mesmo á Praza do Obradoiro, comproba a dimensión universal extraordinaria, de rostros, de linguas. A Santiago seguen peregrinando maioritariamente europeos, pero a presenza latinoamericana, norteamericana ou do Afastado Oriente é moi notable. Aquí veñen e peregrinan coreanos, xaponeses, australianos… Agora mesmo hai un polo de atracción, con distintas motivacións: a relixiosa crente é predominante, pero cando falamos de camiño, temos que falar de experiencias vitais. A vida é un camiño diario, é un camiño semanal, é un camiño ano a ano, e polo tanto, vivir unha experiencia dun camiño físico, é o singular de Santiago. Hai outros centros de peregrinación, pero ese chegar aquí, facendo un camiño como elemento previo a chegar a esa meta que é Santiago, é algo que ten unha dimensión universal indiscutible.
